The Muslims Internet Directory: MLS

Home : Quran Translations : Albanian : Albanian Translation: Jusuf

[12.1] Elif, LamÃ«, Ra. KÃ«to (ajete qÃ« tâ€™u zbritÃ«n) janÃ« ajetet e librit tÃ« qartÃ«.

[12.2] Ne e zbritÃ«m atÃ« Kurâ€™an arabisht, ahtu qÃ« ta kuptoni.

[12.3] Ne me tÃ« shpallur tÃ« kÃ«tij Kurâ€™ani po tÃ« rrÃ«fejmÃ« ty (Muhammed) me tÃ« bukurin rrÃ«fim, edhe para tij ishe nga tÃ« painformuarit.

[12.4] (pÃ«rkujto) Kur Jusufi, babait tÃ« vet i tha: â€œO baba im, pashÃ« (nÃ« Ã«ndÃ«rr) njÃ«mbÃ«dhjetÃ« yje dhe diellin dhe hÃ«nÃ«n, i pashÃ« duke mÃ« bÃ«rÃ« mua sexhde!â€

[12.5] Ai (Jakubi) tha: â€œO biri im, mos u trego Ã«ndÃ«rrÃ«n tÃ«nde vÃ«llezÃ«rve tu, se po tÃ« bÃ«jnÃ« ndonjÃ« dredhi, sâ€™ka dyshim, djalli pÃ«r njeriun Ã«shtÃ« armik i hapÃ«tâ€.

[12.6] Ja, keshtu Zoti yt tÃ« zgjedh ty, tÃ« mÃ«son interpretimin e Ã«ndÃ«rrave, plotÃ«son dhuntinÃ« e tij ndaj teje dhe familjes sÃ« Jakubit, sikrse pat plotÃ«suar atÃ« mÃ« parÃ« ndaj prindÃ«rve tu, Ibrahimit dhe Is-hakut. VÃ«rtet, Zoti yt Ã«shtÃ« mÃ« i dijshmi, mÃ« i urti!â€

[12.7] NjÃ«mend, pÃ«r ata qÃ« pyesin (interesohen) nÃ« ndodhinÃ« e Jusufit dhe tÃ« vÃ«llezÃ«rve tÃ« tij, pati fakte (mbi fuqunÃ« e Zotit).

[12.8] Kur ata (vÃ«llezÃ«rit) thanÃ«: â€œPasha Zotin, Jusufi dhe vÃ«llai i tij, janÃ« mÃ« tÃ« dashur te baba ynÃ« se sa ne, ndÃ«rsa ne jemi grup (i fortÃ«). VÃ«rtet, babai ynÃ« Ã«shtÃ« nÃ« gabim sheshazi.

[12.9] Mbytnie Jusufin ose hidhnie diku larg nÃ« njÃ« vend e babai juaj tâ€™ju dojÃ« juve e pas asaj (pendohuni) bÃ«heni njerÃ«z tÃ« mirÃ«.

[12.10] NJÃ«ri prej tyr etha: â€œMos e bmytni Jusufin, e nÃ« oftÃ« se jeni pÃ«r tÃ« bÃ«rÃ« diÃ§, lÃ«shonie atÃ« nÃ« fund tÃ« bunarit, do ta marrÃ« atÃ« dikush prej dhÃ«tarÃ«veâ€.

[12.11] Ata thanÃ«: â€œO baba ynÃ« Ã§â€™ke qÃ« nuk na beson pÃ«r Jusufin, e ne ia duam tÃ« mirÃ«n atij?

[12.12] DÃ«rgoje nesÃ«r atÃ« me ne, le tÃ« hajÃ« pemÃ« dhe le tÃ« luajÃ« me siguri do ta ruajmÃ« atÃ«.

[12.13] Ai tha: â€œUnÃ« mallÃ«ngjehem po tÃ« vijÃ« me ju, e edhe kam frikÃ« se do ta hajÃ« ujku, kur mungon kjdesi juaj pÃ«r tÃ«â€.

[12.14] Ata thanÃ«: â€œPÃ«r Zotin, nÃ«se e ha ujku, e duke qenÃ« nÃ« grup kaq i fortÃ«, atÃ«herÃ« ne mos qofshim fare!â€

[12.15] Pasi qÃ« ata shkuan me tÃ« dhe vendosÃ«n ta vÃ«nÃ« nÃ« fund tÃ« bunarit, Ne i shpalÃ«m: â€œTi do tâ€™i njoftosh ata pÃ«r kÃ«tÃ« vepÃ«r tÃ« tyre, e duke mos ditur ata (do tÃ« vijÃ« koha tÃ« ju thuash pÃ«r kÃ«tÃ« vepÃ«r e ata nuk do tÃ« dinÃ« se ti je Jusufi)â€.

[12.16] E nÃ« mbrÃ«mje erdhÃ«n duke qarÃ« te baba i tyre.

[12.17] ThanÃ«: â€œO baba nÃ«, ne shkuam tÃ« bÃ«jmÃ« gara, e Jusufin e lamÃ« te teshat tona dhe atÃ« e kishte ngrÃ«nÃ« ujku. Ti nuk do ttÃ« na besosh neve, edhe po tÃ« emi tÃ« vÃ«rtetÃ«!â€

[12.18] E erdhÃ«n (i sollÃ«n) e nÃ« kÃ«mishÃ«n e tj me gjak tÃ« rrejshÃ«m. Ai tha: â€œJo, (nuk e k ngrÃ«nÃ« ujku), por epshet tuaja ua hijeshuan punÃ«n. Halli im Ã«shtÃ«: durim i mirÃ«. All-llahu Ã«shtÃ« nga i cili kÃ«rkohet ndihmÃ« pÃ«r kÃ«tÃ« qÃ« pÃ«rshkruani juâ€.

[12.19] Dhe atypari kaloi njÃ« gru udhÃ«tarÃ«sh, e e dÃ«rguan ujÃ«bartÃ«sin (pÃ«r ujÃ«), e ai e lÃ«shoi kofÃ«n e vet (nÃ« bunar) dhe tha: â€œMyzhde! Qe njÃ« djalosh!â€ Ata e fshehÃ«n atÃ« si mall tregtie. Po All-llahu e dinte shumÃ« mirÃ« seÃ§â€™vepronin ata.

[12.20] Dhe e shitÃ«n atÃ« (Jusufin( pÃ«r njÃ« Ã§mim tÃ« vogÃ«l, pÃ«r disa dirhemÃ« (masÃ« argjendi) tÃ« numÃ«ruar, sepse nÃ« mesin e tyre pati asash qÃ« nuk lakmuan (pÃ«r Ã§mim mÃ« tÃ« lartÃ«).

[12.21] E ai qÃ« e bleu nga Misiri (Egjipti) i tha gruas sÃ« ve: â€œBÃ«ni pritje tÃ« kÃ«naqshme, se Ã«shtÃ« shpresÃ« tâ€™ia shohim hajrin ose ta adoptojmÃ« pÃ«r fÃ«mijÃ«!â€ Ja, kÃ«shtu (sikuse e shpÃ«tuan nga bunari), Ne i bÃ«mÃ« vend Jusufit nÃ« tokÃ« (nÃ« Egjipt), e qÃ« tâ€™ia mÃ«sojmÃ« atij shpjegimin pÃ«r disa Ã«ndÃ«rra. All-llahu Ã«shtÃ« mbizotÃ«rues i punÃ«s sÃ« vet, por shumica e njerÃ«zve nuk e dinÃ« (fshehtÃ«sinÃ« e Ã§Ã«shtjeve).

[12.22] E kur e arriti pjekurinÃ« e tij, Ne i dhamÃ« pushtet e dituri. E kÃ«shtu Ne i shpÃ«rblejmÃ« punÃ«mirÃ«t.

[12.23] E ajo, nÃ« shtÃ«pinÃ« Ã« sÃ« cilÃ«s ishte Jusufi, i bÃ«ri lajka atij dhe ia mbylli dyert e i tha: â€œEja!â€ Ai (Jusufi) tha: â€œAll-llahu mÃ« ruajtÃ«, ai zotÃ«riu im (e burri yt), mÃ« nderoi me vendosje tÃ« mirÃ« (si mud tâ€™i bÃ«j hile nÃ« familje)â€. Sâ€™ka dyshim se tradhtarÃ«t nuk kanÃ« sukses.

[12.24] Ajo mÃ«syni atÃ« qÃ«llimidht, e atij do tâ€™i shkonte mendja ndaj saj, sikur tÃ« mos i prezentohej argumenti nga Zoti i tij. Ashtu (e bÃ«mÃ« tÃ« vendosur) qÃ« tÃ« larojmÃ« nga ai tÃ« keqen dhe tÃ« ndytÃ«n. VÃ«rtet, ai ishte nga robÃ«t tanÃ« tÃ« zgjedhur.

[12.25] Dhe, qÃ« tÃ« dy ata u ngutÃ«n kah dera, e ajo ia grisi kÃ«mishÃ«n nga mbrapa dhe pranÃ« dere ata tÃ« dy takuan burrin e saj, e ajo tha â€œÃ§farÃ« mund tÃ« jetÃ« ndÃ«shkimi i atij qÃ« tenton tÃ« keqen nÃ« familjen tÃ«nde, pÃ«rpos tÃ« burgoset, ose dÃ«nim tÃ« dhembshÃ«m. ?â€

[12.26] Ai (Jusufi) tha: â€œAjo mâ€™u vÃ«rsul mua!â€ NjÃ« dÃ«shmitar nga familja e saj gjykoi: nÃ«se kÃ«misha e tij Ã«shtÃ« grisur pÃ«rpara, ajo ka thÃ«nÃ« tÃ« drejtÃ«n, kurse ai gÃ«njen.

[12.27] E nÃ«se kÃ«misha e tij Ã«shtÃ« grisur prapa, atÃ«herÃ« gÃ«njen ajo, kurse ai Ã«shtÃ« i drejtÃ«.

[12.28] E kur e pa ai (burri i saj) kÃ«mishÃ«n e tij tÃ« grisur prapa, tha: â€œKjo Ã«shtÃ« dredhi juaja, vÃ«rtet dredhia juaj Ã«shtÃ« e madhe!â€

[12.29] â€œJusuf, largohu nga kjo (mos ia pÃ«rmend askujt)! E ti (gruas) kÃ«rko falje pÃ«r mÃ«katin tÃ«nd, se vÃ«rtet ti qenke fajtore!â€

[12.30] NjÃ« grup nga gratÃ« e qytetit thanÃ«: â€œGruaja e zotÃ«riut (e ministrit) i vÃ«rsulet marrÃ«zisht shÃ«rbÃ«torit tÃ« vet, atÃ« e ka kapluar nÃ« shpirt dashuria, e ne jemi tÃ« bindura se ajo Ã«shtÃ« nÃ« humbje tÃ« hapÃ«t.

[12.31] E kur ajo dÃ«gjoi pÃ«r ato pÃ«rshpÃ«ritjet e tyre, dÃ«rgoi tâ€™i thÃ«rrasÃ« ato, u pÃ«rgaditi vend mbÃ«shtetje dhe secilÃ«s prej tyre idha nga njÃ« thikÃ« e tha: â€œDilu para atyre!â€ Kur e panÃ« atÃ«, ato u tronditÃ«n dhe i prenÃ« duart e tyre e thanÃ«: â€œAll-llahut i qofshim falÃ«! Ky nuk Ã«shtÃ« njeri, ky nuk Ã«shtÃ« tjetÃ«r vetÃ«m se ndonjÃ« engjÃ«ll i lartÃ«!â€

[12.32] Ajo tha: â€œQe, ky Ã«shtÃ« ai pÃ«r tÃ« cilin mÃ« qortuat mua, e unÃ« e mÃ«syna atÃ«, po ai u ruajt fort. Po qÃ« se nuk e bÃ«n Ã§ka e urdhÃ«roj, ai gjithqysh do tÃ« burgoset dhe do tÃ« nÃ«nÃ§mohetâ€.

[12.33] Ai (Jusufi) tha: â€œO Zoti im, burgu Ã«shtÃ« mÃ« idÃ«shiruar pÃ«r mua, se sa atÃ« qÃ« mÃ« ofrojnÃ« ato mua dhe nÃ«se Ti nuk mÃ« largon prej meje dredhinÃ« e tyre, unÃ« mund tÃ« anoj te ato dhe tÃ« bÃ«hem injorant.

[12.34] E Zoti i tij ia pranoi lutjen atij dhe largoi nga ai dredhinÃ« e tyre. VÃ«rtet, Ai Ã«shtÃ« qÃ« dÃ«gjon (lutjet) dhe di (gjendjen).

[12.35] Mandej, pasi qÃ« vertetuan argumentet (e pastÃ«rtisÃ« sÃ« Jusufit), atyre (ministrit dhe rrethit tÃ« tij) iu paraqit ideja qÃ« ata pÃ«r njÃ« kohÃ« ta burgosin.

[12.36] SÃ« bashku me tÃ« hynÃ« nÃ« burg dy tÃ« rinj. NjÃ«ri prej atyre dyve tha: â€œUnÃ« Ã«ndÃ«rrova veten se po shtrydhi (rrush pÃ«r) verÃ«â€. E tjetri tha â€œUnÃ« Ã«ndÃ«rrova se po bart mbi kokÃ« njÃ« bukÃ« nga e cila hanin shpezÃ«tâ€. Na trego komentin e saj, se ne tÃ« konsiderojmÃ« nga komentuesit e mirÃ« (tÃ« Ã«ndÃ«rrave).

[12.37] Tha: â€œnuk ju vjen juve ndonjÃ« ushqim me tÃ« cilin ushqeheni, e qÃ« unÃ« tÃ« mos e dijÃ«, tâ€™ju pÃ«rshkruaj atÃ« para se tâ€™ju vijÃ«. Kjo Ã«shtÃ« nga ajo Ã§ka mÃ« mÃ«soi Zoti im (nuk Ã«shtÃ« fall e as prognozÃ«). UnÃ« kam braktisur fenÃ« e njÃ« populli qÃ« nuk e beson All-llahun as botÃ«n tjetÃ«r, e ata ishin jobesimtarÃ«â€.

[12.38] UnÃ« ndoqa fenÃ« e prindÃ«rve tÃ« mij: Ibrahimit, Is-hakut, Jakubit. Neve nuk na takoi tâ€™i pÃ«rshkruajmÃ« kurrÃ« njÃ« send shok All-llahut. Ky (besim i drejtÃ«) Ã«shtÃ« dhuratÃ« e madhe nga All-llahu ndaj nesh dhe ndaj njerÃ«zve, por shumica e njerÃ«zve nuk ia dinÃ« vlerÃ«n.

[12.39] O ju dy shokÃ«t e mij tÃ« burgut, a Ã«sshtÃ« mÃ« mirÃ« tÃ« adhurohen zota tÃ« ndryshÃ«m ose All-llahu, i vetmi ngadhÃ«njimtar?â€

[12.40] Ata qÃ« adhuroni pÃ«rveq All-llahut, nuk janÃ« tjetÃ«r vetÃ«m se emra qÃ« i pagÃ«zuat ju dhe prindÃ«rit tuaj. All-llahu nuk shpalli ndonjÃ« fakt pÃ«r ta, vendimi (nÃ« Ã§Ã«shtjen e adhurimit) nuk i takon kujt, pos All-llahut, e Ai urdhÃ«roi tÃ« mos adhuroni tjetÃ«r vetÃ«m AtÃ«. Kjo Ã«shtÃ« feja e drejtÃ«, por shumica e njerÃ«zve nuk e dinÃ«.

[12.41] O shokÃ«t e mij tÃ« burgut! NjÃ«ri prej ju dyve do tâ€™i japÃ« tÃ« verÃ« zotÃ«riut tÃ« vet, e tjetri do tÃ« varet, kurse shpezÃ«t do tÃ« hanÃ« nga koka e tij. Ã§Ã«shtja pÃ«r tÃ« cilÃ«n kÃ«rkuat shpjegim, ka marrÃ« fund (kÃ«shtu).

[12.42] E atij pÃ«r tÃ« cilin besonte se Ã«shtÃ« i shpÃ«tuar i tha: â€œMÃ« pÃ«rkujto mua te zotÃ«riu ytâ€. Po djali e vuri nÃ« harresÃ« ta pÃ«rkujtonte te zotÃ«riu i tij, e pÃ«r kÃ«tÃ« mbeti nÃ« burg disa vjet.

[12.43] E (kur u afrua lirimi i Jusufit) mbreti tha: â€œKam parÃ« Ã«ndÃ«rr shtatÃ« lopÃ« tÃ« majme dhe shtatÃ« lopÃ« tÃ« dobÃ«ta qÃ« i hanin ato (tÃ« dobÃ«tat, i gÃ«lltitÃ«n ato tÃ« majmet) dhe shtatÃ« kallinj tÃ« gjelbÃ«r (qÃ« kishin lidhur frytin) e (shtatÃ«) tÃ« tjerÃ« tÃ« tharÃ«. O ju pari, nÃ«se dini tÃ« interpretoni Ã«ndrrÃ«n, mÃ« tregoni pÃ«r Ã«ndÃ«rrÃ«n time!â€

[12.44] Ata (paria) thanÃ«: â€œÃ‹ndÃ«rra tÃ« pÃ«rziera, e ne nuk dimÃ« komentin e Ã«ndÃ«rrave tÃ« tillaâ€.

[12.45] E ai prej atyre dyve qÃ« shpÃ«toi (qÃ« i pat thÃ«nÃ« Jusufi ta prmendÃ«) e pÃ«rkujtoi pas njÃ« periudhe e tha: â€œUnÃ« ju tregoj kuptimin e saj. Pra mÃ« lejoni tÃ« shkoj (te Jusufi)â€.

[12.46] (E dÃ«rguan te burgu, e ai tha) O Jusuf, o ti i drejti, na shpjego pÃ«r shtatÃ« lopÃ« tÃ« dobÃ«ta qÃ« i hanin shtatÃ« lopÃ« tÃ« majme, dhe shtatÃ« kallinj tÃ« gjelbÃ«r eshtatÃ« tÃ« thatÃ«, e ndoshta po kthehem te njerÃ«zit (me pÃ«rgjigjje), ashtu qÃ« edhe ata tÃ« kuptojnÃ« (vlerÃ«n dhe dijen tÃ«nde)!

[12.47] Ai (Jusufi) tha: â€œMbillni shtatÃ« vjet vazhdimisht, e Ã§ka keni korrur lÃ«nie nÃ« kallinj, pÃ«veÃ§ njÃ« pakice nga e cila do tÃ« hani.

[12.48] Pastaj, do tÃ« vijnÃ« shtatÃ« (vjet) tÃ« vÃ«shtira (me skamje) qÃ« do tÃ« hanÃ« atÃ« qÃ« keni ruajtur pÃ«r to, pÃ«rveÃ§ njÃ« pakice nga ajo qÃ« do ta ruani (nÃ« depo pÃ«r farÃ«).

[12.49] Mandej, pas asaj vjen njÃ« vit (i begatshÃ«m) nÃ« tÃ« cilin njerÃ«zve u bie shi dhe nÃ« tÃ« cilin do tÃ« kenÃ« tÃ« vjela (vit i begatshÃ«m nÃ« pÃ«rgjthÃ«si)â€.

[12.50] E mbreti tha: â€œMÃ« sillni mua atÃ« (Jusufin)!â€ Dhe kur i shkoi atij (Jusufi) i dÃ«rguari (i mbretit), ai itha: â€œKthehu te zotÃ«riu yt dhe pyete atÃ«: Ã§â€™Ã«shÃ« puna e atyre, qÃ« i prenÃ« duart e tyre? VÃ«rtet, Zoti im e di shumÃ« mirÃ« dredhinÃ« e tyreâ€.

[12.51] Ai (mbreti) tha: â€œÃ§ka ishte puna juaj kur ju vetÃ« e dÃ«shiruat (iu vÃ«rsulÃ«t) Jusufin?â€ Ato thanÃ«: â€œZoti na ruajt, ne nuk dijmÃ« ndaj tij asnjÃ« tÃ« keqe!â€ Gruaja e ministrit tha: â€œTash doli nÃ« shesh e vÃ«rteta, e unÃ« iu vÃ«rsula atij me dashuri, e ai Ã«shtÃ« nga tÃ« drejtit!â€

[12.52] KÃ«tÃ« (e bÃ«ra thotÃ« Jusufi) pÃ«r ta ditur ai (ministri) se unÃ« nuk e tradhtova tinÃ«zisht dhe sÃ« vÃ«rtet All-llahu nuk realizon dredhinÃ« e tradhtarÃ«ve.

[12.53] UnÃ« nuk e shfajsoj veten time, pse epshi Ã«shtÃ« shumÃ« nxitÃ«s pÃ«r tÃ« keqen, pÃ«rveq atÃ« qÃ« ka mÃ«shiruar Zoti im, se Zoti im Ã«shtÃ« qÃ« fal e mÃ«shiron shumÃ«.

[12.54] Mbreti tha: â€œMe sillni muaatÃ«, theshtÃ« ta veÃ§oj pÃ«r veten time!â€ (ia sollÃ«n Jusufin) E pasi qÃ« bisedoi me tÃ« tha: â€œTash ti ke pozitÃ« dhe je i besueshÃ«mâ€.

[12.55] Ai (Jusufi) tha: â€œMÃ« cakto mua pÃ«rggjegjÃ«s tÃ« depove tÃ« vendit, unÃ« jam besnik i dijshÃ«mâ€.

[12.56] Dhe kÃ«shtu Ne Jusufit i dhamÃ« pozitÃ« nÃ« vend (nÃ« Egjipt) zinte vend aty ku dÃ«shironte. Ne e pajisim me tÃ« mira tona atÃ« qÃ« duam, e Ne nuk ua humbim shpÃ«rblimin punÃ«mirÃ«ve.

[12.57] Po shpÃ«rblimi i botÃ«s tjetÃ«r, gjithsesi Ã«shtÃ« shumÃ« mÃ« i mirÃ« pÃ«r ata qÃ« besuan dhe ata qÃ« u frikÃ«suan dhe u ruajtÃ«n.

[12.58] Dhe (pas njÃ« kohe) vijnÃ« vÃ«llezÃ«rit e Jusufit e hynÃ« te ai, e ai i njohti, ndÃ«rsa ata nuk e njihnin.

[12.59] E pasi i furnizoi me tÃ« gjithÃ« artikujt e nevojshÃ«m (me barÃ« drithi pÃ«r tÃ« cilin kishin ardhur, etj. ), u tha: â€œMÃ« sillni njÃ« vÃ«lla tuajin qÃ« keni nga baba, a nuk e vÃ«reni se unÃ« vÃ«rtet u plotÃ«soj barrÃ«n (peshojÃ«n) dhe se unÃ« jam mikÃ«pritÃ«si mÃ« mirÃ«!â€

[12.60] E nÃ«se nuk ma sillni atÃ« (vÃ«llaun), Ju nuk do tÃ« merrni te unÃ« barÃ« drithi (pÃ«r ushqim), e as mos iu afroni (vendit tim).

[12.61] Ata thanÃ«: â€œNe do tÃ« pÃ«rpiqemi pÃ«r tÃ« (pÃ«r ta marrÃ«) te babai i tij dhe gjithsesi ne do tÃ« bÃ«jmÃ« atÃ«!â€

[12.62] Ai (Jusufi) djelmoshave tÃ« tij shÃ«rbÃ«torÃ« tÃ« tij u tha: â€œVÃ«nie mallin e tyre (barrÃ«n qÃ« kishin sjellÃ« pÃ«r tÃ« blerÃ« drith) nÃ« barrÃ«t e tyre, ashtu qÃ« kur tÃ« kÃ«thehen te familja e tyre (tâ€™i hapin barrÃ«t) ta njohin, e ndoshta do tÃ« kthehen sÃ«rish te naâ€.

[12.63] E kur u kthye te babai i tyre thanÃ«: â€œO baba ynÃ«, po na ndalohet barra (drithi), lejonie tÃ« vijÃ« me ne vÃ«llau ynÃ« (Binjamini) qÃ« tÃ« marrim ushqim, e ne do tÃ« ruajmÃ« atÃ« (nga Ã§do e keqe)â€.

[12.64] Ai (Jakubi) tha: â€œA tâ€™u besoj pÃ«r kÃ«tÃ« sikurse u besova mÃ« parÃ« pÃ«r vÃ«llain e tij (Jusufin), po All-llahu Ã«shtÃ« mbrojtÃ«si mÃ« i mirÃ« dhe Ai i mÃ«shiruesveâ€.

[12.65] E kur i hapÃ«n barrÃ«t e tyre, e gjetÃ«n mallin e tyre qÃ« iu ishte kthyer dhe thanÃ«: â€œO ati ynÃ«, Ã§ka duam mÃ« tepÃ«r, qe ky Ã«shtÃ« malli ynÃ« qÃ« na u kthye, do tÃ« furnizojmÃ« me drith familjen tonÃ«, do ta ruajmÃ« vÃ«llain tonÃ« dhe do ta shtojmÃ« njÃ« barrÃ« deveje, e kjo Ã«shtÃ« sasi e lehtÃ« (pÃ«r sundimtarin)â€.

[12.66] Ai (Jakubi) tha: â€œUnÃ« kurrsesi nuk e dÃ«rgoj atÃ« me ju, derisa tÃ« mÃ« jepni besÃ«n (e fortÃ«) nÃ« All-llahun, se gjithsesi do tÃ« ma ktheni atÃ« mua, pÃ«rveÃ§ nÃ«se u diktojnÃ« rrethanat e nuk mundeniâ€. E kur ata ia dhanÃ« besÃ«n (u betuan), ai tha: â€œAll-llahu Ã«shtÃ« garantues pÃ«r kÃ«tÃ« qÃ« e thamÃ«â€.

[12.67] Po ai (Jakubi) tha: â€œO bijtÃ« e mij, mos hyni (nÃ« Egjipt) pÃ«r njÃ« derÃ«, po hyni nÃ«pÃ«r dyer tÃ« ndryshme. UnÃ« nuk mund tÃ« largoj prej jush asnjÃ« send nga caktimi i All-llahut, vendimi nuk Ã«shtÃ« i tjetÃ«rkujt vetÃ«m i All-llahut, vetÃ«m Atij iu kam mbÃ«shtetur dhe vetÃ«m Atij le tâ€™i mbÃ«shteten ata qÃ« besuan.

[12.68] Dhe ata hynÃ« ashtu si porositi babai i tyre, po ajo nuk ishte gjÃ« qÃ« do tâ€™u ndihmonte asgjÃ« nga caktimi i All-llahut, pÃ«rveÃ§ njÃ« dÃ«shirÃ« tÃ« Jakubit qÃ« e kishte nÃ« vete dhe kreu. Po ai (Jakubi) ishte i dijshÃ«m pÃ«r te, ngase Ne e kemi mÃ«suar pÃ«r atÃ«, por shumica e njerÃ«zve nuk e dinÃ«.

[12.69] E kur hynÃ« te Jusufi, aii (Jusufi) e afroi pranÃ« vete vÃ«llain e vet (Binjaminin) dhe tha: â€œUnÃ« jam vÃ«llai yt, e ti mos u pikÃ«llo pÃ«r atÃ« qÃ« ata vepruan!â€

[12.70] E kur i pajisi ata me pajimet e tyre e vuri tasin (gotÃ«n) nÃ« barrÃ«n e vÃ«llait tÃ« vet, e pastaj njÃ« thirÃ«s thirri: â€œO ju devexhinj, ju jeni vjedhÃ«s!â€

[12.71] U kthyen (devexhinjtÃ«) dhe thanÃ«: â€œÃ§ka keni humbur?â€

[12.72] (shÃ«rbÃ«torÃ«t e sundimtarit) ThanÃ«: â€œKemi humbur tasin e sunduesit, e kush e sjell atÃ« (tasin), ka (shpÃ«rblim) njÃ« barrÃ« deveje (drith). UnÃ« vetÃ« jam pÃ«r kÃ«tÃ« garantues!â€

[12.73] Ata (vÃ«llezÃ«rit e Jusufit) thanÃ«: â€œPasha All-llahun, ju e dini se ne nuk kemi ardhur pÃ«r tÃ« bÃ«rÃ« shkatÃ«rrime nÃ« tokÃ« dhe nuk jemi vjedhÃ«s!â€

[12.74] (shÃ«rbÃ«torÃ«t) ThanÃ«: â€œNÃ«se jeni gÃ«njeshtarÃ«, Ã§farÃ« duhet tÃ« jetÃ« ndÃ«shkimi i atij (qÃ« ka vjedhur)?â€

[12.75] VÃ«llezÃ«rit thanÃ«: â€œDÃ«nimi i tij Ã«shtÃ«, vetÃ« ai (tÃ« robÃ«rohet) nÃ« barrÃ«n e tÃ« cilit gjendet. KÃ«shtu ne i dÃ«nojmÃ« tÃ« padrejtit!â€

[12.76] Dhe filloi (kontrollimi) nÃ« barrÃ«t e tyre, pÃ«rpara barrÃ«s sÃ« vÃ«llait tÃ« vet, e pastaj e nxorri atÃ« (tasin) nga barra e vÃ«llait tÃ« vet. KÃ«shtu Ne e mÃ«suam tÃ« planifikojÃ« Jusufi. Sipas ligjit tÃ« mbretit, atij (Jusufit) nuk i takonte ta ndalte (peng) vÃ«llain e vet, pÃ«rveÃ§ kur Ã«shtÃ« dÃ«shira e All-llahut. AtÃ« qÃ« duam Ne e lartÃ«sojmÃ« shumÃ« nÃ« dituri, e mbi secilin tÃ« dijshÃ«m ka edhe mÃ« tÃ« dijhÃ«m.

[12.77] (vÃ«llezÃ«rit) ThanÃ«: â€œNÃ« pastÃ« vjedhur ky, ka pasÃ« vjedhur mÃ« parÃ« njÃ« vÃ«lla i tij. Jusufi kÃ«tÃ« e mbajti fshehtÃ« nÃ« vete e nuk ua zbuloi atyre dhe tha: â€œJu jeni nÃ« pozitÃ« mÃ« tÃ« keqe (kÃ«tÃ« e tha me vetvete e jo atyre), All-llahu e di mÃ« mirÃ« pÃ«r atÃ« qÃ« trilloni.

[12.78] Ata thanÃ«: â€œO zotÃ«ri, ai ka njÃ« babÃ« shumÃ« tÃ« vjetÃ«r, pra , nÃ« vend tÃ« tij na merr njÃ«rin prej nesh. BÃ«nÃ« kÃ«tÃ« tÃ« mirÃ« se ti je prej atyre qÃ« bÃ«jnÃ« mirÃ«!

[12.79] Ai (Jusufi) tha: â€œAll-llahu na ruajt, tÃ« marrim tjetÃ«r pos atij te i cili e kemi gjetur teshÃ«n tonÃ«, ne atÃ«herÃ« do tÃ« jemi tÃ« padrejtÃ«!â€

[12.80] E kur e humbÃ«n shpresÃ«n prej tij, u veÃ§uan pÃ«r tâ€™u konsultuar. MÃ« i maddhi i tyre tha: â€œA nuk e dini qÃ« babi juaj ka marrÃ« prej jush besÃ«n nÃ« All-llahun, e mÃ« parÃ« Ã§afrÃ« padrejtÃ«sie keni bÃ«rÃ« ndaj Jusufit?â€ UnÃ« pra nuk ndahem kurrÃ« prej kÃ«saj toke (tÃ« Egjiptit) deri qÃ« tÃ« mÃ« lejojÃ« babai im, ose tÃ« vendosÃ« All-llahu (mirÃ«) pÃ«r mua, e Ai Ã«shtÃ« gjykatÃ«s mÃ« i drejtÃ«.

[12.81] Ju kthehuni te babai juaj dhe thuani: â€œO at ynÃ«, djali yt vodhi, ne dÃ«shmojmÃ« vetÃ«m pÃ«r atÃ« qÃ« dijmÃ«, e pÃ«r tÃ« fshehtÃ«n ne nuk ishim roje!â€

[12.82] Ti dÃ«rgo e pyeti (banorÃ«t nÃ«) qytetin ku ishim ne, po ashtu edhe (ata me) karavanin me tÃ« cilin kemi ardhur. Ne jemi tÃ« drejtÃ« (Ã§â€™tÃ« themi).

[12.83] Ai (Jakubi) tha: â€œJo, Ã§Ã«shtjen ua lehtÃ«soi epshi juaj, (mua nuk mÃ« ka mbetur tjetÃ«r) Durimi i mirÃ«, shpresÃ« qÃ« All-llahu do tÃ« mâ€™i sjellÃ« tÃ« gjithÃ«; Ai Ã«shtÃ« mÃ« i dijshmi, mÃ« i urti!â€

[12.84] Dhe, ua ktheu shpinÃ«n e tha: â€œO dÃ«shprim i imi pÃ«r Jusufin, hde nga pikÃ«llimi iu zbardhÃ«n tÃ« dy sytÃ«, po i pÃ«rmbajtur (nga pikÃ«llimi).

[12.85] Ata thanÃ«: â€œPÃ«r All-llahun ti vazhdimisht e pÃ«rkujton Jusufin derisa do tÃ« sÃ«muresh rÃ«ndÃ«, e tÃ« shkatÃ«rroheshâ€.

[12.86] Ai (Jakubi) tha: â€œUnÃ« hidhÃ«rimin tim dhe pikÃ«llimin tim, ia parashtroj All-llahut, e unÃ« di pÃ«r All-llahun atÃ« qÃ« ju nuk e diniâ€.

[12.87] (Jakubi u tha tÃ« bijÃ«ve tÃ« vet) O bijtÃ« e mi, shkoni dhe hulumtoni (nÃ« Egjipt) pÃ«r Jusufin dhe vÃ«llain e tij, e mos e humbni shpresÃ«n nga mÃ«shira e All-llahit, pse vetÃ«m populli jobesimtarÃ« e humb shpresÃ«n nÃ« All-llahun.

[12.88] (shkuan) E kur hynÃ« te ai i thanÃ«: â€œO ti zotÃ«ri, neve dhe familjen tonÃ« na ka goditur skamje e vÃ«shtirÃ«, e kemi ardhur me njÃ« mall tÃ« vjetÃ«r, e ti pra na mbush masÃ«n (barrÃ«n) dhe na dhuro, All-llahu i shpÃ«rblen ata qÃ« dhurojnÃ«â€.

[12.89] Ai (Jusufi) tha: â€œA e dini Ã§ka keni bÃ«rÃ« me Jusufin dhe vÃ«lain e tij, kur ishit injorantÃ«?â€

[12.90] Ata thanÃ«: â€œA ti je vetÃ« Jusufi?â€ Ai tha: â€œUnÃ« jam Jusufi, e ky Ã«shtÃ« vÃ«llai im, All-llahu na dhuroi shpÃ«tim, pse ai qÃ« ruhet dhe bÃ«n durim, sâ€™ka dyshim All-llahu nuk e humb shpÃ«rblimin e punÃ«mirÃ«veâ€.

[12.91] Ata thanÃ«: â€œPasha All-llahun, Ã«shtÃ« e vÃ«rtetÃ« se All-llahu tÃ« ka lartÃ«suar mbi ne, kurse ne vÃ«rtet ishim fajtorÃ«!â€

[12.92] Ai tha: â€œSot nuk ka qortim kundÃ«r jush, All-llahu ju faltÃ« juve; Ai Ã«shtÃ« mÃ« mÃ«shirues i mÃ«shiruesve!

[12.93] Ju shkoni me kÃ«tÃ« kÃ«mishÃ«n time, dhe hidhnia atÃ« babit tim nÃ« fytyrÃ«, e atij do tâ€™i kthehen tÃ« pamÃ«t, e pastaj ejani te unÃ« me tÃ«rÃ« familjen timeâ€.

[12.94] (u nisÃ«n) Dhe posa u ndanÃ« devet (prej qytetit), i ati i tyre tha: â€œPo e ndiej erÃ«n e Jusufit, mos mÃ« konsideroni tÃ« matufosur. â€ (kÃ«tÃ« ia tha familjes sÃ« vet nÃ« PalestinÃ«).

[12.95] Ata (qÃ« ishin prezent) thanÃ«: â€œPÃ«r All-llahun ti vÃ«rtet qÃ«moti nÃ« humbjeâ€.

[12.96] E kur erdhi myzhdexhiu, ia vuri atÃ« (kÃ«mishÃ«n) mbi fytyrÃ«n e tij, atij iu kthye tÃ« pamÃ«t dhe tha: â€œA nuk ju thashÃ« se unÃ« di nga All-llahu Ã§ka ju nuk dini?â€

[12.97] Ata thanÃ«: â€œO baba ynÃ«, lutu pÃ«r neve tÃ« na falen mÃ«katet tona, se me tÃ« vÃ«rtetÃ« kemi qenÃ« fajtorÃ«!â€

[12.98] â€œMÃ« vonÃ« do tÃ« kÃ«rkoj Zotit tim faljen tuajâ€, tha ai (Jakubi), se vÃ«rtet, Ai Ã«shtÃ« qÃ« falÃ«, Ã«shtÃ« mÃ«shirues.

[12.99] (E morÃ«n familjen dhe shkuan) e kur hynÃ« te Jusufi, ai i afroi ngat vete tÃ« dy prindÃ«rit r tij dhe tha: â€œMe dÃ«shirÃ«n e All-llahut hyni nÃ« Egjipt tÃ« sigury!â€

[12.100] Dhe ai tÃ« dy prindÃ«rit e vet i mori lart nÃ« fron (i uli pranÃ« vete), e ata iu pÃ«rulÃ«n atij, e ai tha: â€œO ati im, kjo Ã«shtÃ« domethÃ«nia e Ã«ndÃ«rreÃ«s sime tÃ« mÃ«parshme. Zoti im kÃ«tÃ« tanimÃ« e bÃ«ri realitet, e mua mÃ« dhuroi mirÃ«si kur mÃ« nxorri prej burgut, e juve u solli ngs fshati pasi djalli pat futur pÃ«rÃ§arje ndÃ«rmjet meje dhe vÃ«llezÃ«rve tÃ« mij. Zoti, im me mjeshtri e butÃ«si realizon dÃ«shirÃ«n e vet pÃ«r Ã§ka don, vÃ«rtet Ai Ã«shtÃ« mÃ« i dijshmi, i urti.

[12.101] (Pasi iu plotÃ«sua dÃ«shira Jusufit tha) Zoti im, Ti mÃ« ke dhÃ«nÃ« mua pushtet, mÃ« mÃ«sove mua komentin e Ã«ndÃ«rrave; o Krijues i qiejve e i tokÃ«s, Ti je kujdestar imi nÃ« dynja e nÃ« Ahiret, mÃ« bÃ«n tÃ« vdes mysliman dhe mÃ« bashko me tÃ« mirÃ«t!â€

[12.102] KÃ«to janÃ« nga ato lajme tÃ« panjohura, e Ne po tâ€™i shpallim ty (Muhammed), se ti nuk ke qenÃ« pranÃ« tyre kur ata vendosÃ«n Ã§Ã«shtjen e tyre (hudhjen e Jusufit nÃ« bunar etj. ) dhe kur bÃ«nin dredhi.

[12.103] Po ti edhe pse lakmon (pÃ«r besimin e tyre), shumica e njerÃ«zve nuk do tÃ« besojnÃ«.

[12.104] MegjithatÃ« qÃ« ti nuk kÃ«rkon prej tyre ndonjÃ« pÃ«r tÃ« (pÃ«r kÃ«shillÃ« e udhÃ«zim). Ai (Kurâ€™ani) nuk Ã«shtÃ« tjetÃ«r vetÃ«m se kÃ«shillÃ« pÃ«r mbarÃ« njerÃ«zit.

[12.105] Sa e sa argumente ka nÃ« qiej e nÃ« tokÃ«, tÃ« cilÃ«t i shohin, por ata nuk i vÃ«shtrojnÃ« fare.

[12.106] Dhe shumica e tyre nuk beson ndryshe All-llahun, vetÃ«m se duke i shoqÃ«ruar (zota tÃ« tjerÃ«).

[12.107] A mos janÃ« siguruar ata prej dÃ«nimit qÃ« mund tâ€™u vijÃ« nga All-llahu e tâ€™i mbulojÃ«, ose befas duke mos hetuar fare tâ€™u vijÃ« katastrofa e pÃ«rgjithshme.

[12.108] Thuaj: â€œKjo Ã«shtÃ« rruga ime, e vÃ«nÃ« nÃ« fakte tÃ« qarta, e qÃ« unÃ« dhe ai qÃ« vjen pas meje. Larg tÃ« metave Ã«shtÃ« All-llahu, e unÃ« nuk jam nga idhujtarÃ«t. â€

[12.109] Ne nuk dÃ«rguam para teje vetÃ«m se burra nga banuesit e qyteteve, tÃ« cilÃ«t i pajisÃ«m me shpallje. A nuk udhÃ«tuan ata nÃ«pÃ«r tokÃ« e tÃ« shihnin se si ishte pÃ«rfundimi i atyre qÃ« ishin mÃ« parÃ«? E sâ€™ka dyshim se jeta e botÃ«s sÃ« ardhshme Ã«shtÃ« shumÃ« mÃ« e dobishme pÃ«r ata, tÃ« cilÃ«t janÃ« ruajtur; a nuk mendoni?

[12.110] (nuk dÃ«rguam tjetÃ«r vetÃ«m burra e ndihma u vonua) Derisa tÃ« dÃ«rguarit gati e humbnin shpresÃ«n (se do tâ€™i besojÃ« populli), dhe menduan se u pÃ«rgÃ«njeshtruan (pse ende nuk i kapi dÃ«ninmi), e atÃ«herÃ« u erdhi atyre (tÃ«dÃ«rguarve) ndihma JonÃ«. Ne i shpÃ«tuan atÃ« qÃ« dashtÃ«m. E dÃ«nimi YnÃ« kundÃ«r popullit idhujtarÃ« nuk zbrapset.

[12.111] Ne tregimet e tyre (tÃ« dÃ«rguarve dhe tÃ« Jusufit me vÃ«llezÃ«r) pati mÃ«sime e pÃ«rvojÃ« pÃ«r tÃ« zotÃ«t e mendjes. Ai (Kurâ€™ani) nuk Ã«shtÃ« bisedÃ« e trilluar, por vÃ«rtetues i asaj qÃ« ishte mÃ« parÃ« (librave tÃ« shenjta) dhe sqarues i Ã§do sendi, e edhe udhÃ«rrÃ«fyes e mÃ«shirÃ« pÃ«r njÃ« popull qÃ« beson.

The Muslims Internet Directory

2Muslims Services

Hijab